Lakdoos Proserpina

Productomschrijving

Muzikale sieradendoos in vierkante uitvoering. Deze hoogwaardig afgewerkte sieradendoos is voorzien van een prachtige afbeelding van het olieverf schilderij 'Proserpina'uit 1874 van de Engelse kunstschilder en dichter Dante Gabriel Rossetti. In zijn Proserpine illustreert de kunstenaar in zijn typische Pre-Rafaël stijl, de Romeinse godin die tijdens de winter in de onderwereld woont*.
De binnenzijde van de doos is gestoffeerd met een crèmekleurige zachte velours. Daarnaast is hij voorzien van vakverdeling voor verschillende sieraden, waaronder een gedeelte voor ringen. Het 18 tonige Böhme speelwerk is van goudkleurig metaal en wordt afgedekt door een klein plaatje. Dit kan eenvoudig weer worden verwijderd om de werking ervan te bekijken. Aan de onderzijde, die is bekleed met een bordeauxrode velours, zit een vleugelmoer om het mechanisme mee op te winden. Als vervolgens het deksel van de doos wordt geopend begint de melodie te spelen, na sluiting stopt deze ook weer.

Melodie: 'Bolero', is een ballet dat in 1928 gecomponeerd werd door de Franse componist Maurice Ravel voor de Oekraïense danseres Ida Rubinstein. Het stuk was meteen een groot succes tijdens de première op 22 november 1929 in de Parijse Opéra, met choreografie van Bronislava Nijinska. Het stuk heeft de typische kenmerken van een Bolero (dans en muziekvorm). Het bestaat uit twee thema's die telkens door andere instrumenten worden gespeeld. Ondanks dat Ravel zelf het stuk muzikaal inhoudsloos vond, staat het toch bekend als één van zijn meesterwerken. Joseph-Maurice Ravel was een Frans componist van Zwitsers-Baskische afkomst. Hij geldt als een van de voornaamste componisten van de 20e eeuw en, met zijn oudere landgenoot Claude Debussy, als de belangrijkste impressionist in de klassieke muziek.

* Proserpina wordt door Pluto vastgehouden in de onderwereld. Door haar van een granaatappel te laten eten verzekerde Pluto zich ervan dat zij slechts een deel van het jaar op aarde kon leven: een duidelijke referentie naar Rossetti's geheime liefdesrelatie met zijn model Jane Morris, die de vrouw van William Morris was. Ze verbleef elk jaar tijdens de zomermaanden bij Rossetti in Kelmscott Manor, maar keerde gedwongen elke winter terug naar William Morris. Een droevige liefdes parallel met Proserpina.
Het portret is te zien als voorbeeld van het zoeken naar pure schoonheid in de portrettering van vrouwen, sensueel en melancholisch.